De terugreis

Als je vanaf het begin blogt, moet je ook tot het einde verslag uitbrengen, vind ik. Dus bij deze kom ik berichten over onze terugreis. We arriveren drie uur voor opstijgen van onze vlucht in de luchthaven (lax) en worden er onmiddellijk door een supervriendelijke dame van Britisch Airways geholpen, eentje die nederlands (met accentje) spreekt en enorm veel moeite doet voor ons. Ze gaat om plastic zakjes voor de papflessen (terwijl je die over kan kopen), ze informeert hoe ver wij kunnen rijden met het karretje voor onze koffers, ze is heel lief voor de kinderen, ... Super! We gaan verder naar de controle en dit is pas een controle, Zaventem of London is er niets tegen: we moeten practisch alles uittrekken (vestjes, golfjes, schoenen, oorbellen, ringen, horloges, haarspelden, brillen, ...) en afgeven. Eventjes lijkt het dat Sientje gaat protesteren als ze haar pap afpakken (die ze bij de paspoortcontrole al zag en dus ook kreeg van mij), maar ze denkt dat ze in de winkel zit en zegt: "papa eerst betalen" en ze is content. Alles wordt helemaal nagekeken en op dat moment lijkt dat misschien ambetant maar uiteindelijk zorgen zulke controles wel voor meer veiligheid tijdens de vlucht. De mensen zijn hier enorm vriendelijk, ze doen gewoon hun job en doen die eigenlijk wel fantastisch. Tijl vraagt wel heel serieus: "mag het vliegtuig niet vuil worden?", in de drukte kan ik niet onmiddellijk het verband leggen, maar hij doelt dus op het uittrekken van de schoenen: hij dacht dat hij dus zonder schoenen moest vertrekken omdat anders het vliegtuig vuil zou worden.
Niet veel later kunnen we boarden en zo hangen we, mooi op tijd, om 21u20 in de lucht! De kinderen beginnen vrijwel onmiddellijk aan hun nacht (oef), maar wij slapen practisch niets. Sientje ligt op mijn schoot en dat slaapt zo al niet echt comfortabel en Jimmy zit langs een heel amusant koppeltje dat enorm verliefd is en dat ook uit door constant aan elkaar te plakken. Wij krijgen ook een teken dat wij onze gordels moeten aanhouden omwille van hevige turbulentie en inderdaad, het is hevig, we vallen vaak enorm naar beneden om even later eens goed van links naar rechts geschud te worden. Jimmy en ik blijven wakker maar de kinderen merken niets. We landen dan 11u later en zijn dan "al" 16u in de namiddag (tijdsverschil). Voor ons nog vroege ochtend, maar voor de Engelsen al in de late namiddag. Nu moeten we dus 5u wachten in Londen, maar al bij al gaat ook dat redelijk vlug voorbij. We gaan wat eten (laatste dollars spenderen), we kijken naar de vliegtuigen, spelen spelletjes, gaan even online om wat berichten te checken en even later kunnen we naar het vliegtuig. Tot ongenoegen van (vooral) mezelf mag Sientje nu niet op mijn schoot terwijl ze enkele uren eerder dat wel mocht bij dezelfde maatschappij. Ik vreesde dus voor scenes zoals bij de eerste vlucht 5 weken geleden, maar Sien blijft rustig en 50 minuten later zijn we terug in Belgie. We worden opgewacht door mijn ouders, mijn schoonbroer Johnny, mijn schoonvader en schoonzus Silvy. Nog eventjes iets drinken om wat ervaringen uit te wisselen, cadeautjes uit te delen en vervolgens toch maar "home sweet home" te trekken.