Smaakt naar meer

11 maanden geleden al bijna dat wij richting USA trokken, meer dan 1.5 jaar geleden al dat wij volop aan het plannen en uitstippelen waren. Oh wat snak ik naar een volgende "grote" reis. Na de VS ben ik nog wel enkele keren op het vliegtuig gestapt voor minivakantietjes naar Jimmy in Slowakije, een weekendje Hongarije (voor Jimmy's werk) dus aan vliegen geen gebrek, maar ik wil graag een volgende reis plannen. Maanden elke avond op het internet surfen, op zoek naar reisverhalen, routes, bezienswaardigheden...

Toen ik een van mijn laatste postjes deed vanuit de VS vorig jaar eind juni, was ik er rotsvast van overtuigd dat onze volgende grote trip naar de Oostkust zou zijn, maar vrijwel direct na onze thuiskomst, veranderden wij ons gedacht. Wij zijn er beiden zeker van dat de Oostkust nooit de Westkust zou kunnen evenaren, laat staan overtreffen, dus wij zouden eerder voor "iets" anders gaan.
We hebben op dit moment twee topfavorieten:
*Costa Rica in combinatie met Panana (mijn favoriet)
*Borneo in combinatie met

Voor 2011 zal het alleszins niet zijn, Jimmy trekt namelijk vanaf juni 3x voor 18 dagen naar India (Pune) voor zijn werk. Ik trek eind juli/begin augustus met de kindjes naar Slowakije om Jimmy er te treffen tussen zijn Indiareizen door.

Tja, dromen, plannen en lezen kan altijd en ik hoop binnenkort met een route en planning voor de zomer van 2012...

Maandje thuis

Onze reis ligt al een maand achter ons en heeft nog altijd een enorme indruk nagelaten op ons allen. Je hoort hier wel minstens 10x per dag het woord "Amerika", dat kan gaan van iets op tv zien (de GoldenGateBridge), iets op de radio horen (liedje van M Jackson en dan zegt Finn bv "dat is die meneer van dat huis in Amerika, van die ster, die dood is, hé mama), een boekje (op de rommelmarkt kreeg Finn van oma een boekje van Barbie in Hollywood) tot de gewone gesprekken.
We hebben ondertussen via facebook ook contact met mensen die we er leerden kennen. We zijn zeker dat wij "ooit" nog eens teruggaan naar "The States" en kijken hier dus ook al naar uit!

Filmpjes!

Ik voegde ondertussen al een deel filmpjes toe die je in de linkerkolom kan terugvinden. Veel kijkplezier!

Bedankt!

Ik wil jullie graag bedanken voor het volgen van ons tijdens deze reis! Het is leuk te weten dat zoveel mensen interesse tonen in wat wij deden.
Ik hoop dat ik jullie een beetje heb kunnen meenemen naar Amerika en dat jullie zoveel plezier beleefden aan het lezen van deze blog als dat ik had bij het schrijven van mijn verslagen!

Wie wil kan altijd een reactie nalaten zodat ik weet wie deze trouwe lezers allemaal waren (een nieuwsgierig trekje).

Dus bij deze bedankt en misschien tot een volgende reis...

Jimmy & Kirsten
Finn Tijl Sien

Weetjes, conclusies, bedenkingen...

Een plaatsje waar ik alles wat mij te binnenschiet over onze reis, neerschrijf:

*de grote steden (LA, San Diego, San Fransisco) zijn leuk voor even, maar niet echt aan ons besteed. Wij vertoeven liever in de natuur en minder drukke gebieden.
*San Fransisco vond ik de mooiste stad die we bezochten
*HorseShoe Bend het mooiste wat ik gezien heb
*Sea World een zeer geslaagd park
*ik vond het fantastisch om 5 weken 24/24 en 7/7 bij mijn gezin te zijn.
*vond het weer hier enorm fascinerend: het ene moment sneeuw, een uur later zon, nog een uur later in het zwembad
*Amerikanen zijn trots op hun land, ook al weet de helft niet waarom ze trots zouden moeten zijn.
*Rondtrekken is echt ons ding, willen binnen enkele jaren graag de oostkust doen, maar eerst een hele som sparen
*de kinderen genoten ook ten volle en waren heel erg flink, ook al was het soms saai en lang autorijden
*97% van de auto's die je hier ziet, zien er héél proper uit, lijken altijd recht van de carwash te komen
*80% van de wagens die je ziet (buiten de steden) zijn RV's, trailers en pick-ups.
*Vrachtwagenchauffeurs kunnen hier echt wel rijden, gebruiken ook alle rijstroken (vaak 5 of 6)
*Hier heb je op de autostrades "carpool lines" en deze zijn vaak altijd leeg.
*Groenten en fruit enorm moeilijk te vinden in de gewone warenhuizen
*Als hier een auto niet meer rijdt of gebruikt wordt, laten ze hem gewoon in de tuin als decoratie staan omdat ze er niets meer voor krijgen.
*de mensen zijn sociaal en praten heel graag met anderen
*de eerste vraag die een Amerikaan stelt is: "where are you from?"
*de tweede vraag is altijd: "what's your job"
*enorm veel rijstroken
*op bepaalde plaatsen enorm veel wind*voor alles een verkeersbord!
*een trein toetert hier altijd bij het naderen van een overweg, de eerste dagen dachten we dat wanneer wij dat 's nachts hoorden er iemand op de sporen stond, maar blijkbaar wordt dat standaard gedaan.
*politie, je ziet ze hier altijd en overal en dat zorgt wel voor een veilig gevoel. Ofwel is het de sheriff, ofwel de park ranger, ofwel de highway patrole, ... Blauw/beige op straat is hier echt van toepassing. We zagen ook enkele keren iemand aan de kant gezet worden op de highway, spannend!
*je hebt hier bijna overal gratis draadloos internet, op de parking van de walmart, gewoon in de stad, op de campgrounds, ...
*de zwembaden zijn hier nergens echt voorzien op kinderen. Finn kan meestal wel staan, maar Tijl maximum een metertje ofzo en Sien, die moet op de trappen blijven zitten om te spelen. We zagen ongeveer 20 verschillende zwembaden en slechts eentje vonden wij geschikt en kindvriendelijk (vanaf 4 jaar ofzo, want was toch over de hele lengte minstens 3 ft diep) dat was de Koa campground in San Diego.
*ik zag hier op die vijf weken waarschijnlijk meer fastfoodrestaurants dan ik in de rest van mijn leven zal zien! Je hebt hier op de autostrades zelfs "food-exits".
*Winkelkarretjes zijn hier ook voorzien voor grotere gezinnen, zo kan je vaak makkelijk drie kindjes in je winkelkarretje plaatsen en dat vonden mijn kinderen (en ik ook) wel geweldig.
*ik kan moeilijk wennen aan het aangeven van de prijzen hier. In de winkels is alles zonder taks geprijsd en dat is verwarrend. Je weet ook niet hoeveel die taks is, dus weet je ook niet hoeveel je moet betalen. Iets staat bijvoorbeeld geprijsd aan 99ct en dan sta je daar met je dollar aan de kassa en krijg je te horen dat je 1,O8 moet betalen. Voor de mensen hier is het normaal, maar ik vind het gewoon verwarrend en begrijp niet waarom ze dat niet doen zoals thuis, prijs incl taks vermelden.
*"tips", ook zoiets wat ik wat "raar" vind en ik moet bekennen dat wij het soms wel vergaten (waarschijnlijk tot frustratie van de personen in kwestie). We gingen met Amerikanen uiteten en zij vertelden ons dat ze vaak een tip van 20% geven! Blijkbaar verdienen de obers, serveersters, taxichauffeurs ... hier echt maar 3 dollar per uur en maken die fooien eigenlijk hun loon. Laatst stond geafficheerd bij een sightseeiingtour 5 dollar/pers voor een "ok tour", 10 dollar/pers voor een "good tour", > 10 dollar/pers voor een "excellent tour" en ik moet bekennen dat de tour wel heel goed was, maar ik ga toch geen 50 dollar extra geven bovenop de prijs die al betaald werd!
*vliegen, tja het hoort erbij
*overal fastfoodrestaurants die dan ook nog eens 24/24 en 7/7 geopend zijn, maar dan ook enorm veel lightproducten zelfs veel lightbier enz...
*alles is hier ook veel zoeter dan thuis, zoals bijvoorbeeld de Cornflakes Smacks, dezelfde verpakking en naam als thuis, maar bijna dubbel zo zoet.
*Koffie! Een land waar overal (lekkere) koffie te verkrijgen is! Ideaal voor een koffieleut als mij dus. Hoewel ik thuis bijna walg (lichtjes overdreven) van koffie in plastic of kartonnen bekertjes, is dat hier "normaal" en ben ik er ook aan gewoon geraakt en zelfs van gaan houden (koffie blijft echt heel lang warm). Ook drink ik nu vlotjes koffie met een rietje, ook iets wat nooit in mijn gedachten zou gekomen zijn thuis.
*Er zijn hier enorm veel dikke mensen en vaak niet door een medische of genetische oorzaak ;-) ik heb zo'n vaag vermoeden dat de fastfoodrestaurants hier iets mee te maken hebben. Ik voelde mij zelfs vaak aan de slankere kant en dat is al een hele tijd geleden dat ik dat gevoel nog had. Wat ook opvallend is zijn de enorm dikke kinderen, kinderen van een jaar of zes die dubbel zo dik zijn als Finn.
*Daklozen, je weet dat ze overal zijn, ook in Belgie, maar hier zijn ze echt opvallend aanwezig, zeker in en rond de steden (in de nationale parken ofzo kom je ze niet tegen). Overal zie je daklozen met hun heel hebben en houden in de winkelkarretjes, je ziet mensen slapen onder bruggen, arme mensen bedelen, ... Het is zeer confronterend en vooral schokkend voor de kinderen en met momenten voel je je ambetant omdat ze jou zien als de "rijke europeaan" en dat zorgt dan weer voor een onveilig gevoel. Je wordt wel niet lastiggevallen door hun.
*Los Angeles wordt bij ons vooral gelinkt aan Beverly Hills, Hollywood, glitter & glamour, maar uiteindelijk is dat maar een zeer klein deeltje van LA. Wij zien LA nu meer als een arme buurt, een verouderde buurt, woonwagenparken, een soms wel vuile buurt, ... Helemaal niet zo glamoureus als je zou denken, integendeel.
*Multiculturele gemeenschap. In San Fransisco zijn er enorm veel Aziaten, dat viel ons al op toen wij arriveerden op de luchthaven, de eerste 10 personeelsleden waren van aziatische origine, onze taxichauffeur ook, ... Meer naar het binnenland toe zie je dan de "blanke" amerikanen en hoe zuidelijkere wij gaan, hoe meer mexicanen (of van mexicaanse oorsprong) wij tegenkomen. In de grote steden als LA zien we dan ook veel zwarten. In het zuiden van Californië wordt dan ook enorm veel spaans gesproken en met momenten was ons engels zelfs beter dan dat van de inwoners zelf die dan spaans als moedertaal hebben.
*Toeristen, veel amerikanen trekken naar de nationale parken tijdens hun vakantie, wij zien zo'n park op 1 dag tijd, terwijl zij er 5 dagen als hun jaarlijkse vakantie doorbrengen. Misschien valt de drukte in de zomermaanden dan ook weer wel wat mee als wij terug willen komen binnen enkele jaren naar de oostkust. De mensen van de oostkust trekken dan (hopelijk) allemaal naar het westen en zo hebben wij niet zo'n drukte. Wij gaan alleszins Hans & Connie volgen via hun website. Zij trekken binnenkort naar de oostkust en wij kregen al enorm veel info van hun over de westkust, die ze enkele jaren geleden deden.
*...

Ik zal in de loop van de volgende dagen en weken waarschijnlijk hier nog aanvullingen doen, want er blijven dingen mij te binnenschieten...

De terugreis

Als je vanaf het begin blogt, moet je ook tot het einde verslag uitbrengen, vind ik. Dus bij deze kom ik berichten over onze terugreis. We arriveren drie uur voor opstijgen van onze vlucht in de luchthaven (lax) en worden er onmiddellijk door een supervriendelijke dame van Britisch Airways geholpen, eentje die nederlands (met accentje) spreekt en enorm veel moeite doet voor ons. Ze gaat om plastic zakjes voor de papflessen (terwijl je die over kan kopen), ze informeert hoe ver wij kunnen rijden met het karretje voor onze koffers, ze is heel lief voor de kinderen, ... Super! We gaan verder naar de controle en dit is pas een controle, Zaventem of London is er niets tegen: we moeten practisch alles uittrekken (vestjes, golfjes, schoenen, oorbellen, ringen, horloges, haarspelden, brillen, ...) en afgeven. Eventjes lijkt het dat Sientje gaat protesteren als ze haar pap afpakken (die ze bij de paspoortcontrole al zag en dus ook kreeg van mij), maar ze denkt dat ze in de winkel zit en zegt: "papa eerst betalen" en ze is content. Alles wordt helemaal nagekeken en op dat moment lijkt dat misschien ambetant maar uiteindelijk zorgen zulke controles wel voor meer veiligheid tijdens de vlucht. De mensen zijn hier enorm vriendelijk, ze doen gewoon hun job en doen die eigenlijk wel fantastisch. Tijl vraagt wel heel serieus: "mag het vliegtuig niet vuil worden?", in de drukte kan ik niet onmiddellijk het verband leggen, maar hij doelt dus op het uittrekken van de schoenen: hij dacht dat hij dus zonder schoenen moest vertrekken omdat anders het vliegtuig vuil zou worden.
Niet veel later kunnen we boarden en zo hangen we, mooi op tijd, om 21u20 in de lucht! De kinderen beginnen vrijwel onmiddellijk aan hun nacht (oef), maar wij slapen practisch niets. Sientje ligt op mijn schoot en dat slaapt zo al niet echt comfortabel en Jimmy zit langs een heel amusant koppeltje dat enorm verliefd is en dat ook uit door constant aan elkaar te plakken. Wij krijgen ook een teken dat wij onze gordels moeten aanhouden omwille van hevige turbulentie en inderdaad, het is hevig, we vallen vaak enorm naar beneden om even later eens goed van links naar rechts geschud te worden. Jimmy en ik blijven wakker maar de kinderen merken niets. We landen dan 11u later en zijn dan "al" 16u in de namiddag (tijdsverschil). Voor ons nog vroege ochtend, maar voor de Engelsen al in de late namiddag. Nu moeten we dus 5u wachten in Londen, maar al bij al gaat ook dat redelijk vlug voorbij. We gaan wat eten (laatste dollars spenderen), we kijken naar de vliegtuigen, spelen spelletjes, gaan even online om wat berichten te checken en even later kunnen we naar het vliegtuig. Tot ongenoegen van (vooral) mezelf mag Sientje nu niet op mijn schoot terwijl ze enkele uren eerder dat wel mocht bij dezelfde maatschappij. Ik vreesde dus voor scenes zoals bij de eerste vlucht 5 weken geleden, maar Sien blijft rustig en 50 minuten later zijn we terug in Belgie. We worden opgewacht door mijn ouders, mijn schoonbroer Johnny, mijn schoonvader en schoonzus Silvy. Nog eventjes iets drinken om wat ervaringen uit te wisselen, cadeautjes uit te delen en vervolgens toch maar "home sweet home" te trekken.

De laatste!

Binnen drie uurtjes arriveert de taxi om ons naar LAX te brengen! Onze vakantie zit er dus bijna op! Vandaag brachten we luierend door: voormiddag wat "rondhangen" in onze hotelkamer, deze middag uit gaan eten en namiddag naar het strand en vervolgens nog een duikje nemen in het zwembad. Dadelijk gaan wij nog even badje/douche in en daarna wachten op ons vervoer!

7600 km!

Onze wekker loopt om 6uaf en een klein uurtje later gaan wij richting Marina Del Rey waar ons hotel gelegen is. Wij hoopten dat onze kamer al klaar zou zijn en dat Jimmy mij met de kinderen en de bagage daar kon afzetten zodat hij alleen de rv zou gaan terugbrengen, maar wij moeten toch wachten tot 15u voor we op onze kamer kunnen, dus we gaan maar met zijn allen naar Carson, waar CruiseAmerica gelegen is. De rit verloopt vlotjes (gelukkig zijn we zaterdag) en wij arriveren al rond 8u50 op onze bestemming. De overdracht gaat ook snel en zo staan wij om 9u10 al terug buiten en gaan wij op zoek naar de bushalte. We legden 7600 km af en elk metertje werd door Jimmy gereden!

Ik zocht gisterenavond via Google Maps onze route op en wist welke bus en metro wij zouden moeten nemen.
Het is een hele reis wat wij moeten doen alvorens wij terug in ons hotel zijn, maar wij zijn er geraakt! Oef!

*wandeling van 20 min tot de bushalte
*tien minuten bus tot Del Amo Station
*twintig minuten metro tot Saulson Station
*wandeling van tien minuten tot bushalte (in een nogal enge buurt)
*45 min bus (met allemaal "rare" mensen op die bus)
*20 min wachten op de volgende bus (in een aangename buurt)
*15 min bus tot Marina Del Rey
*30 min wandelen tot ons hotel

Een hele onderneming, maar wij zijn er goed en wel geraakt. De enge buurt was vooral eng omdat wij ons bekeken voelde als blank gezin tussen vooral vreemde origines (mexicanen, zwarten, aziaten) en veel daklozen.

We arriveren in ons hotel en de service laat te wensen over, eerst lang wachten alvorens wij geholpen worden en dan sturen ze ons met 5 valiezen, 5 handbagages, 1 cameratas, 1 laptoptas, 1 handtas, 1 buggy, 3 kinderen met de trap naar de tweede verdieping! De lift is stuk en wij moeten de klus zelf maar zien te klaren terwijl hier voldoende personeel rondloopt! Soit, naar de verwachte "tip" kunnen ze dus fluiten! We geraken toch geinstalleer en ik pak alles terug uit om opnieuw goed in te tasten en dat lukt! Onze bagage is nu ordelijk ingetast en bijna alles is mooi gewassen, zodat mijn werk thuis wat zal meevallen.
Onze kamer is mooi en zeer ruim, dus dat is een meevallertje. Het zwembad wordt door Jimmy en de kinderen uitgetest en goed bevonden. Verder houden we het rustig, in wandelen hebben we geen zin meer, dat deden we voormiddag al meer dan voldoende.






De rest van de avond gaan we wat tv kijken, in bad liggen (heb ik eigenlijk wel gemist de afgelopen vier weken, hoewel het douchen ook wel meeviel op de campgrounds of in de camper) en wat rusten voor onze terugreis.

Ondertussen zijn we twee uurtjes verder en moet ik mijn mening herzien over het personeel hier. Sientje gaf net over en wij belden om propere lakens die wij zelf wel zouden verversen, maar deze vriendelijke man verschoonde de lakens, dekte alles perfect op en was nog eens heel lief tegen de kinderen! Hij verdiende dus zeker en vast wel een fooi!

Inpakken

Morgenvroeg moeten we onze camper, ons huisje van de afgelopen vier weken, inleveren, dus dat betekende dat er vandaag heel wat ingepakt, opgeruimd, gepoetst en gewassen moest worden. Ik doe ongeveer 7 machines was (en droog deze natuurlijk ook allemaal) en daar kruipt wel wat tijd in. Gelukkig zijn het in de laundry's allemaal professionele machines en is een machine klaar op een klein uurtje.
Het inpakken verloopt ook wel goed, hoewel ik toch wel een aantal keer moet herschikken en hertasten (ik hou onze heenreis in mijn achterhoofd en wil niet op LAX liggen over te tasten om boetes te voorkomen). Ik ben nog niet helemaal tevreden, maar alles is ingepakt en ik kan morgen of overmorgen nog op hotel overtasten.
Namiddag gaan we nog even tanken (zowel benzine als propaan) en stoppen we aan een speeltuintje wat verderop voor de kinderen. Verder brengen zij de dag zwemmend en spelend door. Een rustig "vakantiedagje" dus.

Santa Monica

Onze plannen wijzigden lichtjes want wij gingen met onze rv naar Santa Monica in plaats van met het openbaar vervoer. Wij zouden 3u (enkel) onderweg zijn als we per trein-metro-bus zouden reizen en dat was net iets te veel van het goede. Ook het openbaar vervoer is niet echt goedkoop, want wij betaalden voor de trein 48 dollar en voor de metro 5 dollar en dan zijn Tijl en Sien nog gratis (allen gratis voor de metro). We vertrokken rond 10u en arriveerden rond 11u30 op de Santa Monica Pier! We parkeren vlakbij op een parking waar rv's wel opgeraken (meeste parkings niet) en dat kost ons 32 dollar voor een dagje parkeren. Tja, ook niet goedkoop, maar wij hebbe alles bij de hand en moeten met niets sleuren.



We verkennen de pier en de kinderen zijn gefascineerd door de kermis die er altijd staat, maar eigenlijk stelt ze niet zo veel voor. Wat hen toch nog net iets meer aanspreekt is de oceaan én het strand: wij maken ons dan ook vrij snel klaar om naar daar te trekken. Finn & Tijl amuseren zich met de golven en Sientje vooral met het zand (eventjes toch mee naar de zee, maar onmiddellijk gevallen dus hield ze het voor bekeken). Even later zijn ze alledrie in het zand aan het spelen. Ik ben verbaasd dat de golven redelijk hoog zijn en dat de mensen die ook maar iets te ver gaan (wat eigenlijk niet ver lijkt want ze staan tot onder hun armen in de zee) teruggefloten worden door de lifeguards. (Jaja, de echte Baywatchhuisjes staan hier op het strand!).


Na een tweetal uurtjes trekken we naar de camper, wordt iedereen gedoucht (is nodig met al dat zand) en daarna gaan we Santa Monica in.
We wandelen op de "promenade" en het is er echt gezellig, winkeltjes, terrasjes, restaurantjes, straatanimatie, ... We stoppen voor een ijsje bij Pinkberry, bekijken enkele dansers die aan het performen zijn en daarna gaan we stilletjes terug naar onze rv om het avondeten te nuttigen: spaghetti! Het is nog maar 18u30, te vroeg om al terug in het verkeer verzeild te geraken (is dan nog véél te druk), dus we wandelen nogmaals over de pier en de kindjes mogen elk een attractie kiezen die ze willen doen. Finntje kiest voor de draaiende luchtballonnen en Tijl voor de vliegtuigen! Als Sien dat ziet, begint ze te huilen dat ze ook mee wil ("tientje ook mee") en dan zegt de dame van de vliegtuigjes dat dat geen probleem is, hoewel ze geen ticketje heeft. Dus Sientje belandt naast Tijl in het vliegtuig en heeft de grootste lol.
Rond 19u30 krijgen de kinderen hun pyjama aan, wordt er pap gemaakt, worden er bedjes gemaakt waar ze vastgeriemd kunnen slapen en zo vertrekken wij terug naar de campground. Finn en Sien slapen binnen de vijf minuten, maar Tijl houdt zich goed wakker zodat hij 1,5 u later nog met Jimmy kan gaan zwemmen.

Hollywood en Beverly Hills

Vandaag trokken we met onze rv naar het station van Claremont waar we de trein naar Union Station nemen en hoewel wij al in LA zitten, moeten we toch nog bijna een volledig uur met de trein rijden alvorens we aankomen in het juiste station. We zijn dan nog niet waar we moeten zijn, we moeten de metro (red line) nemen tot Hollywood Highland, een kleine 20 minuten rijden. Een kleine reis op zich, maar het is allemaal nieuw en wel leuk om mee te maken. We komen midden op de Walk of Fame uit het metrostation en het geeft wel een speciaal gevoel! Wat mij opvalt is dat er zo veel sterren zijn op de grond, ik had geen idee dat er zoveel mensen al hun plaatsje op de deze walk of fame veroverd hadden. Verder vind ik ook dat alles er nogal verouderd uitziet: gebouwen (denk dat ze het origineel willen houden van de sterren toen), de trottoirs, enz. Wij hebben 3 sterren die we zeker willen vinden: Michael Jackson, Elvis Presley en dan voor mij Patrick Swayze, mijn groot idool toen ik een tiener (en twintiger en zelfs dertiger) was. We vinden deze drie redelijk snel en poseren er dan ook graag bij! Ook de kinderen vinden een "ster" waar ze mee op de foto willen en het is Mickey Mouse & Winnie the Pooh. Op een bepaald moment trekt Sien meer aandacht dan de grond als ze er loopt te paraderen voor foto's!



Verder poseren Fin n en Tijl nog even bij Shrek en Jimmy met Samuel L Jackson, we passeren een Mc Donalds en eten er ook nog even.



We willen nog graag het Hollywood Sign, Rodeo Drive en Beverly Hills zien vandaag, maar te voet of enkel maar openbaar vervoer is niet haalbaar, dus we gaan voor een Starstour. Uiteindelijk kan Jimmy serieus afbieden en rijden wij in een limo mee en dat voor dezelfde prijs als van een Sightseeingbus. We opteren voor de limo omdat wij er nog nooit in eentje zaten, je dan toch wel een privéchauffeur en gids hebt en je koel zit (gezien Jimmy en ik toch nog wat overblijfselen hebben van het te veel aan zon in SeaWorld) en de kinderen vinden het ook wel plezant om eens in zo'n "lange" auto te zitten. De limo zelf is nogal verouderd vanbinnen, maar dat nemen we er wel bij. Eerst rijden we naar Mulholland Dr waar wij de Hollywoodletters te zien krijgen. Eigenlijk is het nogal ver én niet zo'n mooie groene achtergrond als ik het mij voorstelde (redelijk dor), maar wij zagen het typische teken van Hollywood natuurlijk.



Vervolgens trekken we naar Beverly Hills waar we behalve huizen van sterren te zien ook wel wat weetjes van sterren te horen krijgen.
We zien de plaats waar Paris Hilton gearresteerd werd, waar Brad Pitt ontdekt werd, waar River Phoenix overleed, ... Vervolgens zien we de huizen van oa Danny DeVito, John Travolta, Britney Spears, Madonna, Michael Jackson (de plaats waar hij overleed), Arnold Schwarzenegger, Marylin Monroe, Elvis Presley (huis waar hij samen met Priscilla Presley woonde), Dr Phil, Aaron Spelling, Steven Spieglberg, Brad Pitt, David Beckham, ... en dan zelfs (spraken ziij in de reclame voor deze tour niet van) het huis van Patrick Swayze! Ik zal er nog wel enkele vergeten zijn, maar we zagen veel huizen van sterren maar geen sterren (behalve die op de Walk of Fame dan). We rijden even nog over Rodeo Drive (maar mocht niet uitstappen van Jimmy om iets te kopen) en dan zit onze starstour erop. Een leuke ervaring!
We willen eerst nog even langs de begraafplaats van Michael Jackson gaan, maar blijkbaar kan je toch niet tot bij zijn graf, je kan het zelfs niet van in de verte zien, dus besluiten we om dat maar niet te doen.



We hebben gezien wat we graag gezien zouden hebben en keren terug richting MetroStation en vervolgens treinstation waar er blijkbaar "iets" mis is. Er mag geen enkele trein het station in of uit want de signalen werken niet. Tja, dat kan gebeuren natuurlijk en zo zijn we pas drie uur later op onze bestemming, de campground. Na een dag braafjes papa en mama volgen en blij moedoen, worden de kinderen toch nog even beloond met een zwembadmoment met Jimmy en Finn kan ineens alleen zonder bandjes zwemmen! Ons dagje Hollywood en sterrenjacht zit erop! Morgen leggen we ongeveer hetzelfde trajact met openbaar vervoer af (liefst zonder vertragingen) richting beaches, waarschijnlijk Santa Monica en Malibu!

Luilekker dagje in Pomona

We bollen stilletjes uit nu het einde van onze vakantie in zicht is. Wij blijven op deze campground in Pomona, nog in district LA, staan tot onze camper ingeleverd moet worden dus gewoon lekker vakantie, niets doen en genieten van de rust.
We slapen wat langer, Jimmy gaat met de kinderen zwemmen terwijl ik een beetje opruim en afwas. Na het middageten gaan we naar Walmart voor nog wat boodschappen, Sientje valt in slaap en wordt pas drie uurtjes later wakker, een teken dat ze wat slaap in te halen had.
Morgen gaan we met onze camper naar Claremont, waar we de trein en vervolgens de metro nemen naar Hollywood om daar dé trekpleisters zoals Walk of Fame, Rodeo Drive, Beverly Hills, Mulholland enz. te gaan bekijken.

Campgrounds tijdens onze vakantie!

Eventjes een overzichtje van de campground waar wij verbleven, sommige met website, anderen zonder.

*20 mei: Koa Kamping Stockton
*21 mei: Koa Kamping Visalia Fresno
*22 mei: Olancha RV Park in Olancha
*23 en 24 mei: Hotel Circus Circus Las Vegas
*25 mei: RV campground tussen Zion én Bryce
*26 mei: RV campground midden in de bossen tussen Bryce en Capitol Reef
*27 mei: Payson Campground in Payson
*28 mei: Snake River RV in Idaho Falls
*29 mei: Grizzly RV Yellowstone West
*30 mei: Norris Campground in Nationaal Park Yellowstone
*31 mei: Campgrouind in Grand Teton
*1 juni: Longhorn Ranch Dubois
*2 juni: Koa Kamping Vernal
*3 juni: Campground Arches View in Moab
*4 juni: Koa Kamping Mesa Verde
*5 juni: United Canground Durango
*6 juni: Koa Kamping Durango
*7 juni: Page Campground
*8 juni: Mather Camground Trailer, Grand Canyon
*9 juni: Koa Kamping Circle Pines
*10 juni: Koa Kamping Kingman
*11 juni: Koa Kamping Banning
*12 en 13 juni: Koa Kamping San Diego Metro
*14 tot 19 juni: Koa Kamping Los Angeles Pomona

Sea World

Zoals ik gisteren al vermeldde zouden wij vandaag naar Sea World gaan! Om 9u30 parkeerden wij onze camper op de speciale RV-parking en gingen we richting 'kassa', waar wij vervolgens lazen dat er geen drinken of eten het park binnengebracht mocht worden en daar stonden wij dan met onze picknick! Dus maar een lockertje gehuurd, rap nog wat gegeten daar, voor Sientje (babyvoeding mocht wel) wat verse meloen meegenomen (allez, voor allemaal, want het was een halve watermeloen) en dan het park in.
We gaan eerst naar de beroemde Shamu's kijken! We zien ze al in hun bad rondzwemmen en wat zijn het prachtige beesten. Jimmy gaat ondertussen met Tijl een ride doen terwijl ik met de meisjes al ga aanschuiven voor de Shamu-show, dé show waar wij eigenlijk voor gekomen zijn. De deuren gaan een half uur voor aanvang open en wij worden voor het wachten beloond, want wij hebben de plaatsen die ik op het oog had: in het midden en rij 16 ( de laatste rij van de soak-zone).
De show is in één woord: prachtig! De beesten, de interactie met de trainers en het publiek, de muziek, ... gewoon alles. De kinderen zijn enorm gefascineerd en doen mee met de "shamu-shamu" roep om de "splash"! Wat mij wel opviel is dat de trainers niet mee in het water gingen met de dieren, ik veronderstel omwille van het incident enkele maanden geleden in SeaWorld Orlando...
De volgende show die wij meepikken is de "Blue Horizon", de dolfijnen en ook deze is geweldig om te zien: acrobaten, duikers, dolfijnen, trainers... Puur genieten en dat doen we met volle teugen. We doen vervolgens wat kleine attracties, eten een hapje en bekijken de vele dieren die aanwezig zijn. We pikken nog een show "Pets rules", opgevoerd door honden, katten, vogels en varkentjes mee, gaan naar de zeehonden- en otters show en sluiten af met "Shamu Rocks". De kinderen mogen elk nog iets kiezen uit één van de vele winkels en vervolgens gaan we naar onze camper, waar ik de kinderen al klaarmaak (het is 20u) om te gaan slapen (en na drie minuten slapen Finn en Tijl ook al) en wij rijden op ons gemakje verder naar LA!